استارتاپ یا شرکت نوپا، به زبان ساده به معنی سازوکاری که به یکی از نیازهای منِ نوعی پاسخ دهد.
مثلاً به دلیل این که کشور ما تحریم می باشد، امکان خرید هموطنان ما از فروشگاهی مانند آمازون وجود ندارد، بنابراین، استارتاپ دیجیکالا برای رفع این مشکل بوجود آمده است.
ما هر وقت کلمه استارتاپ را میشنویم یاد یک سایت اینترنتی یا یک اپلیکیشن موبایلی میافتیم اما بهتر است بدانید که یک فعالیت استارتاپی منحصر به ارائه خدمات نمی باشد.
به عنوان مثال یکی از رژیمهای غذایی رایج بین اقشار مختلف جامعه، رژیم بدون قند است. چرا که در این نوع رژیمها افراد نمیتوانند از نانها و شیرینیهای معمولی استفاده نمایند.
بنابراین بهتر است شخصی در خانه با استفاده از قند رژیمی، نان و شیرینی تولید کند و به صورت آنلاین به این افراد بفروشد. پس این شخص یک استارتاپ خانگی راهاندازی کرده و محصولی نوآورانه تولید نموده است.
بنابراین، استارتاپ هم میتواند خدمات ارائه بدهد، هم میتواند یک محصول تولید کند و این تولید همراه با یک ایده نوآورانه باشد.
پس توجه داشته باشید:
یک ویژگی مهم در هر فعالیت استارتاپی این است که باید پاسخگوی یک نیاز باشد.
ویژگی دیگری نیز در کار است.
احتمال موفقیت و شکست در این کار تقریباً برابر است. یعنی از روز اول نمیتوان اطمینان حاصل کرد که این ایده و فعالیتی که در راستای آن انجام میشود قطعاً با موفقیت ختم به خیر می شود. بر اساس آمارهای بدست آمده در حدود 90 درصد استارتاپ ها با شکست مواجه شده اند.
شرکت دانش بنیان چیست؟
شرکت دانشبنیان با هدف ایجاد پیوند بین علم و بازار کار و به بیان دیگر، بین علم و ثروت تشکیل می گردد.
در شرکت دانشبنیان تلاش میشود که اقتصاد توسط علم و دانش رونق بگیرد.
مثلاً اگر در یک دانشگاه، اختراعی به ثبت رسید، این محصول باید از طریق شرکت دانشبنیان به تولید تجاری برسد و وارد بازار شود.
اولین شرکت دانشبنیان دارویی در کشور ما، شرکت باریج اسانس است.
به عنوان نمونه: ژل ضدعفونیکننده باریج یا شربت سرماخوردگی باریج اسانس.
این شرکت نتایج تحقیقات خود بر روی داروهای گیاهی را تبدیل به محصولاتی تجاری کرده و آنها را روانه بازار مینماید. بازار، همان داروخانهای است که من و شما اقلام دارویی مورد نیازمان را از آن تهیه میکنیم.
پس علم در این شرکت به رونق اقتصادی کمک کرده و در واقع نتایج تحقیقات دانشگاهی در قالب یک صنعت پردرآمد عرضه میشود.
شرکتهای دانش بنیان همچنین تحت حمایت دولت قرار دارند.
مثلاً معافیتهای مالیاتی دارند و یا کارکنان آن از خدمت سربازی معاف هستند. در واقع فعالیت پرسنل در شرکت به عنوان خدمت سربازی محسوب می شود.
تفاوت استارتاپ با شرکت های دانش بنیان چیست؟
عبدالرضا نوروزی، نایب رئیس مجمع تشکلهای دانشبنیان ایران در بیان تفاوت استارتاپ با شرکت های دانش بنیان چنین گفته است:
این دو مبحث کاملاً متفاوت هستند. شرکتهای دانشبنیان بر اساس فعالیت برخاسته از دانش و تولید فناوری ایجاد میشوند و دانشمحور هستند اما شرکتهای استارتاپی پاسخی است خلاقانه به یک نیاز موجود یا تعریف یک نیاز و پاسخ به آن است.
البته تفاوتهای دیگری نیز وجود دارد:
-بودجه اولیه استارتاپها بسیار کم است اما بودجه اولیه شرکتهای دانشبنیان معمولاً خیلی زیاد است.
-ایدهای که منجر به تشکیل شرکت دانشبنیان میشود حتماً باید برخاسته از علم و فناوری باشد ولی چنین شرطی برای راهاندازی یک استارتاپ ضروری نمی باشد.
مثلاً ایده دیجیکالا یا آپارات ایدهای علمی و فناورانه نیست اما محصولات شرکت باریج اسانس خاستگاهی علمی دارند.
آیا یک استارتاپ میتواند تبدیل به شرکت دانشبنیان شود؟
پاسخِ این سوال مثبت است. در کشور ما دولت، متولی امور شرکتهای دانشبنیان است و 3 نوع شرکت دانشبنیان را در قوانین خود تعریف کرده است.
یکی از این 3 نوع، شرکتِ دانشبنیانِ نوپا یا همان استارتاپ دانش بنیان است.
از دید دولت ایران خیلی از استارتاپها میتوانند در زمره شرکتهای دانشبنیان نوپا قرار بگیرند و مورد حمایتهای دولتی قرار بگیرند.
ویژگیهایی که سبب شکلگرفتن استارتاپ دانش بنیان میشود، عبارتند از:
-استارتاپی که مطابق مصوبات کارگروه ارزیابی و تشخیص صلاحیت شرکت های دانشبنیان، تولیدکننده کالا یا ارائهدهنده خدمات باشد.
-حداقل 2 نفر در این استارتاپ مشغول به کار باشند.
-بیشتر از 5 سال از تاسیس این استارتاپ نگذشته باشد.
* مریم فراهانی راد