شبکه ملی محرومیت‌زدایی دانش‌بنیان (محد) با حضور بازیگران مختلف از فناوران و نهادهای دولتی و حاکمیتی، حلقه واسطی بین محصولات و فناوری‌های دانش‌بنیان و گروه‌های جهادی محرومیت‌زدا در مواقع ضروری و بحران خواهد بود.

به گزارش صدای بانک، گروه علم و پیشرفت خبرگزاری فارس، شبکه ملی محرومیت‌زدایی دانش‌بنیان (محد)، شبکه‌ای متشکل از بازیگران زیست‌بوم فناوری، شرکت‌های دانش‌بنیان، پارک‌های علم و فناوری و نهادها و گروهای جهادی است. این شبکه به دنبال ایجاد یک حلقه اتصال بین نیازهای مناطق محروم و شرکت‌های خلاق و فناور است.

نقش‌آفرینی شرکت‌های دانش‌بنیان در بحران‌ها
محسن علی‌اکبریان، رئیس مرکز رشد فناوری نخبگان پارک فناوری پردیس، در یکی از پنل‌های رویداد «آبادیران» در معرفی شبکه محد اظهار کرد: به واسطه سیلی که در استان لرستان در سال ۱۳۹۸ اتفاق افتاد، جمعی از فناوران و نخبگان پارک فناوری پردیس سعی کردند در استان لرستان حضور پیدا کنند و به رفع بحران کمک کنند. از همان زمان، استفاده از ظرفیت‌های فناوران و دانش‌بنیان‌ها برای رفع مشکلات در مواقع بحران مورد توجه قرار گرفت.
وی ادامه داد: خیلی از مسائل که در مواقع بحران با آن مواجه هستیم، راه‌حل فناورامه دارند و محصولات بسیاری وجود دارد که می‌تواند به حل بحران کمک کند. بعضا با بسیاری از مشکلات در کشور مواجه هستیم که راه‌حل‌های ساده دارند، اما مسئولین به فکر استفاده از محصولات دانش‌بنیان و فناورانه نمی‌افتند و این خلأ همواره تکرار می‌شد.

واسطه‌گری بین دانش‌بنیان‌ها و مناطق محروم و بازارسازی محصولات محرومیت‌زدا
علی‌اکبریان اظهار داشت: شرکت‌ها و مجموعه‌های دانش‌بنیان دارای توانمندی‌ها و ظرفیت‌های بالایی برای ایفای نقش در مواقع بحران دارند و از این ظرفیت‌ها بایستی در زمان‌های سیل، زلزله و... استفاده کرد. در این زمینه به یک بانک اطلاعاتی نیاز است که محصولات و فناوری‌های مورد نیاز شناسایی شود و در مواقع بحران در سریع‌ترین زمان ممکن از آن‌ها استفاده شود.
او در ادامه بیان کرد: در مدل طراحی این شبکه، محصولات مرتبط با مدیریت بحران در همه بخش‌ها شناسایی می‌شوند. این محصولات با شرایط مختلفی مانند امانی، بلاعوض، مصرفی و... در کوتاه‌ترین زمان ممکن به مسیر خدمت‌رسانی منتقل می‌شوند. در مواقعی هم که بحرانی در کشور نیست، محور اصلی محرومیت که حل چالش اشتغال است با ایجاد فرصت‌های پایدار به وسیله ظرفیت‌های دانش‌بنیان‌ها دنبال می‌شود.
علی‌اکبریان شبکه ملی محرومیت‌زدایی را مشابه با شبکه ملی فن‌بازار دانست و افزود: مرکزیت این شبکه در پارک‌های علم و فناوری استان‌هاست. بازیگران مختلف موجود در شبکه نیز پارک‌های علم و فناوری، شرکت‌های دانش‌بنیان، گروه‌های جهادی بومی و منطقه‌ای، نهادهای حامی و حمایت‌کننده دارای امکانات لجستیک مانند سپاه و هلال احمر و بروکرها و کارگزارهای فناوری هستند که هم ادبیات عرضه را می‌شناسند و هم ادبیات تقاضا را.
وی تشریح کرد: این شبکه به صورت پایلوت در استان سیستان و بلوچستان شروع به فعالیت کرده است و در اولین مرحله به دنبال انجام ۸ پروژه مصوب است.
علی‌اکبریان در پایان اظهار کرد: برای اینکه این شبکه بهتر بتواند خدمت‌رسانی کند و ظرفیت‌های دانش‌بنیان‌ها را به مناطق محروم متصل کند، لازم است بازیگران دولتی و نهادهای تأمین مالی مانند معاونت علمی و فناوری و صندوق نوآوری و شکوفایی نیز در این راستا نقش‌آفرینی بیشتری داشته باشند. از طرفی نیاز است تا پروژه‌های کوچک‌تر تجمیع گردد و با افزایش تعداد محصولات، هم بازار دانش‌بنیان‌های محرومیت‌زدا رونق بگیرد و هم قیمت تمام‌شده محصولات کاهش گردد.

تجمیع پروژه‌ها و افزایش تیراژ تولید، لازمه سرمایه‌گذاری بخش خصوصی
حسین صابری، مشاور پارک فناوری پردیس، نقش معاونت علمی و فناوری را تجمیع پروژه‌های محرومیت‌زدا مؤثر دانست و اظهار داشت: بازاریابی و بازارسازی از توان شرکت‌های دانش‌بنیان خارج است و معاونت علمی می‌تواند با همکاری با وزارتخانه‌ها و نهادهای مختلف دولتی و حاکمیتی، پروژه‌های کوچک را تجمیع کند تا پروژه‌های بزرگ‌تر و اقتصادی‌تری شکل بگیرند. 
وی در ادامه افزود: این تجمیع می‌تواند قیمت تمام‌شده محصولات را نیز کاهش دهد و همچنین زمینه را برای حضور بخش خصوصی در سرمایه‌گذاری فراهم کند؛ چراکه بخش خصوصی در پروژه‌های اقتصادی است که انگیزه سرمایه‌گذاری خواهد داشت. پس از این کار، عملا نیازی به منابع دولتی نیز نخواهد بود.
صابری در ذکر نمونه‌ای موفق از این کار تصریح کرد: در سال ۱۳۷۳ سالانه ۱۰۰۰ مگاوات برق مورد نیاز بود که وزارت نیرو توانست با تجمیع پروژه‌ها، مسیر تأمین فناوری و تکنولوژی را هموار کرد و باعث شد شرکت مپنا بتواند نیاز به برق را رفع نماید. سرریز دانشی این کار نیز منجر به شکل‌گیری شرکت دیگری با نام مپنا پرتو شد که هم‌اکنون در حال تولید بخش اعظمی از توربین‌های کشور است.